De Mont Ventoux

Gisteren was me een dag zeg. Hij zal me de rest van mijn leven bijblijven. Ik zal de dag uitgebreid beschrijven.

Door Sandra is de groep ditmaal in 2 delen geknipt. De snellen (Marten, Harmen, Cees, Wim en ik) gaan met haar mee fietsen en de rest allemaal met de bus (met fiets erin).

We vertrekken om 9 uur naar Bedoin. Sandra vertelt over de route: via een stukje van zo'n 20 km licht bergop en dan een stukje afdalen. Ik heb het boek 'de kale berg' gelezen, maar de route van Sault naar Bedoin kende ik niet (dacht ik).

We fietsen weg en op het bordje zie ik Mont Ventoux 26 km staan, he maar dan... Ja hoor, ik heb het door. We gaan helemaal niet rechtstreeks, we pakken gewoon de klim vanaf Sault naar Chalet Reinard (al 3/4 richting top) helemaal mee! 20 km gestaag klimmen met 5% gemiddeld. Lekker uitgebreide warming up... Het is wel een prachtig stuk, genieten van het landschap hier. Door de lavendelvelden, die vergeten we nooit weer. Want rond Sault is echt alles met lavendel, tot in het ijs van het toetje gisteravond aan toe. Maar we gaan verder, lekker rustig, ook halen we al wel wat fietsers in (vooral belgen). De benen zijn prima, maar ik maak me wel zorgen over de temperatuur: het loopt al op tot 25 graden en het wordt nog veel warmer.

Bij Chalet Reinard maken we de bocht naar Bedoin en komen midden in de cyclo Beaume de Venise terecht: die gaan nu naar boven vanaf Bedoin. Dus heel voorzichtig naar beneden door het bos: ze verwachten nog geen tegenliggers. Maar goed ook, want rustig rijdend hoor ik opeens mijn voorband sissen: lek! Plekje zoeken in de schaduw, Sandra SMS-en dat ik later kom, nieuwe binnenband erin, hehe.

Dan rustig weer verder naar beneden. Ik kom de rest al tegen op weg naar boven, maar de snelle groep wacht nog op mij. Snel de bandenspanning checken, wat drinken en een gelletje.
In het dorp gaan we van start. Gelijk oppassen dat we niet te hard gaan op het eerste stuk: loopt al wel op, maar met de spanning ga je al gauw te snel. Na 5,5 kilometer en zo'n 18 minuten bij St Esteve begint het lange steile stuk van zo'n 9 kilometer tegen de 10%. Snel een gelletje nu ik nog niet buiten adem ben. Het begint goed in het bos. Windstil en 30 graden, maar ik kan de snelheid en cadans er lekker inhouden. Geeft een heerlijk gevoel om met lichte tred zo steil te kunnen fietsen. Het gaat ook best rap, meestal rond 10 km/h. Ik ben maar 1 keer ingehaald (en door Sandra) op de hele tocht, maar kan de mensen die ik inhaalde niet meer tellen. Ik liet Marten, Cees en Harmen wel gaan want wilde wel mijn eigen tempo rijden.

Prachtige omgeving in het bos en heel erg stil, behalve dan die groep Ferrari's en een Super seven, die kon je al op grote afstand aan horen komen.
Maar zo halverwege het bos overkwam het me toch: het werd warm, wel 34 graden en dat trek ik dus kennelijk niet goed. Ik ging stuk. Gek genoeg ging het tempo nauwelijks omlaag en bleef de hartslag ook onveranderd rond het omslagpunt. Maar in mijn hoofd voelde ik het warm worden. Ik zwalkte soms bewust over de weg of ging staand versnellen tot de volgende schaduwplek in de hoop dat dat zou helpen (is niet zo, maar je gaat dingen verzinnen). Ik kon gelukkig blijven drinken en doorgaan. Ik dacht serieus aan even pauzeren, maar mocht niet van mezelf.
Moet een gek gezicht zijn voor de andere fietsers: iemand die er soms vloekend zegt doorheen te zitten, maar ze wel inhaalt en doorgaat.
Ik fietste echt meter voor meter aftellend naar chalet reinard, hopend op wind en verkoeling. En daar waren de vakantiechalets: en dan ben je daar bijna. Met 1 uur 18 minuten bij Chalet Reinard, het is er druk met auto's en fietsers. Ik heb heel snel mijn bidon gevuld. De bidon heb ik daarna al rijdend even als douche gebruikt: heerlijk. Ik was terug!

De kale vlakte op, nog 'maar' 6 km, achteraf was het hier zelfs 40 graden maar door de wind voelde het heel anders. Tempo net iets erbij en door. Na de Sault klim en afzien in het bos werd het natuurlijk geen echt tempo meer, maar het gaat goed. Het waaide iets, maar zeker geen mistral. Bocht na bocht komt de toren op de top iets dichterbij, vanmorgen nog helder, nu in de mist. Ik moet me een paar keer verbijten om tempo te kunnen houden. Opeens zag ik voor me een heuse bezemwagen (met bezem): de langzaamste deelnemers van de cyclo stonden bijna stil. Ook even lachen voor de fotograven, het gaat lukken. Bij de laatste bocht voor de top word ik warm onthaald, wat een overwinning. In 1 uur en 53 minuten boven. Net als op de Alpe d'Huez na Marten, Harmen en Cees. Ben eigelijk ook wel benieuwd wat voor tijd ik had neer kunnen zetten met een wat kortere 'opwarming' en een eerdere start. Maar daar moeten we dan een andere keer maar eens voor terug komen...

Even terug naar het verslag. Ik ben nog een tijdje van de wereld, maar na een recupereer shake ben ik er weer. Lies had zelfs soep mee.
We wachten samen op de rest en dalen dan af naar het Chalet. Na een cola door naar Sault. In de afdaling kom ik nog heel wat deelnemers van de cyclo tegen, die moeten nog even. Wij gaan douchen en genieten van ijs (vooral Hans), chips, bier en uitzicht op het terras aan de valei.


De gereden route: rechtsonder ligt Sault op 775 meter hoogte, Chalet Reinard in het midden op ongeveer 1450 meter hoogte en Bedoin linksonder op 300 meter hoogte. De top (boven) is 1909 meter hoog.

De grafiek van de hele dag: duidelijk de eerste beklimming vanaf Sault te zien (iets minder steil en vervolgens de echte klim naar de top, met afdaling weer terug naar Sault.
Toch weer 82 kilometer op een dag in bijna 4 uur fietsen, met 2370 hoogtemeters.


En de detailgrafiek van de beklimming vanaf Bedoin. De hartslagzones heb ik er dit keer ook ingezet: mooi lang rond omslagpunt. In het lange middenstuk in het bos kun je de snelheid (groen) op een gegeven moment ook grilliger zien worden: mijn zware stuk.

Inmiddels zitten we sinds 6 uur vanochtend in de bus en rijden we weer in Nederland. Gaande de week werd het in de groep steeds joliger, afgewisseld door zenuwen voor wat komen gaat en vandaag bereikt het al snel een hoog nivo van meligheid. Heerlijk.

Wat een week. Iedereen in de groep bedankt voor het gezelschap, Sandra, Lies, Frouk en Jurjen voor de organisatie en het thuisfront voor de support de afgelopen maanden.

Nu maar eens kijken wat een volgende (fiets)uitdaging kan worden...