En nog wat foto's als afsluiting

Ik heb nog wat foto's van Marten zijn camera gedownload, dus zo kan ik dit verslag even afmaken.

Hier sta ik naast Anton na te genieten. Uitzicht op het mooie kale stuk boven op de Mont Ventoux. Je ziet de weg een paar keer kronkelen.


Nog 1 bocht en dan ben ik boven.

Mijn laatste meters naar de top:

Hier genieten we een dag eerder met een deel van de groep van het uitzicht over de Gorge du Nesque:

Een deel van de groep bij de Gorge: Harmen, Marjon, ik en Ellen.

Zo dit was dan het einde van de fietsweek: zo'n 360 kilometer gefietst in 5 dagen, in een kleine 16 uren fietsen en met bijna 8200 hoogtemeters met een gemiddelde helling van 5,9%.

De Mont Ventoux

Gisteren was me een dag zeg. Hij zal me de rest van mijn leven bijblijven. Ik zal de dag uitgebreid beschrijven.

Door Sandra is de groep ditmaal in 2 delen geknipt. De snellen (Marten, Harmen, Cees, Wim en ik) gaan met haar mee fietsen en de rest allemaal met de bus (met fiets erin).

We vertrekken om 9 uur naar Bedoin. Sandra vertelt over de route: via een stukje van zo'n 20 km licht bergop en dan een stukje afdalen. Ik heb het boek 'de kale berg' gelezen, maar de route van Sault naar Bedoin kende ik niet (dacht ik).

We fietsen weg en op het bordje zie ik Mont Ventoux 26 km staan, he maar dan... Ja hoor, ik heb het door. We gaan helemaal niet rechtstreeks, we pakken gewoon de klim vanaf Sault naar Chalet Reinard (al 3/4 richting top) helemaal mee! 20 km gestaag klimmen met 5% gemiddeld. Lekker uitgebreide warming up... Het is wel een prachtig stuk, genieten van het landschap hier. Door de lavendelvelden, die vergeten we nooit weer. Want rond Sault is echt alles met lavendel, tot in het ijs van het toetje gisteravond aan toe. Maar we gaan verder, lekker rustig, ook halen we al wel wat fietsers in (vooral belgen). De benen zijn prima, maar ik maak me wel zorgen over de temperatuur: het loopt al op tot 25 graden en het wordt nog veel warmer.

Bij Chalet Reinard maken we de bocht naar Bedoin en komen midden in de cyclo Beaume de Venise terecht: die gaan nu naar boven vanaf Bedoin. Dus heel voorzichtig naar beneden door het bos: ze verwachten nog geen tegenliggers. Maar goed ook, want rustig rijdend hoor ik opeens mijn voorband sissen: lek! Plekje zoeken in de schaduw, Sandra SMS-en dat ik later kom, nieuwe binnenband erin, hehe.

Dan rustig weer verder naar beneden. Ik kom de rest al tegen op weg naar boven, maar de snelle groep wacht nog op mij. Snel de bandenspanning checken, wat drinken en een gelletje.
In het dorp gaan we van start. Gelijk oppassen dat we niet te hard gaan op het eerste stuk: loopt al wel op, maar met de spanning ga je al gauw te snel. Na 5,5 kilometer en zo'n 18 minuten bij St Esteve begint het lange steile stuk van zo'n 9 kilometer tegen de 10%. Snel een gelletje nu ik nog niet buiten adem ben. Het begint goed in het bos. Windstil en 30 graden, maar ik kan de snelheid en cadans er lekker inhouden. Geeft een heerlijk gevoel om met lichte tred zo steil te kunnen fietsen. Het gaat ook best rap, meestal rond 10 km/h. Ik ben maar 1 keer ingehaald (en door Sandra) op de hele tocht, maar kan de mensen die ik inhaalde niet meer tellen. Ik liet Marten, Cees en Harmen wel gaan want wilde wel mijn eigen tempo rijden.

Prachtige omgeving in het bos en heel erg stil, behalve dan die groep Ferrari's en een Super seven, die kon je al op grote afstand aan horen komen.
Maar zo halverwege het bos overkwam het me toch: het werd warm, wel 34 graden en dat trek ik dus kennelijk niet goed. Ik ging stuk. Gek genoeg ging het tempo nauwelijks omlaag en bleef de hartslag ook onveranderd rond het omslagpunt. Maar in mijn hoofd voelde ik het warm worden. Ik zwalkte soms bewust over de weg of ging staand versnellen tot de volgende schaduwplek in de hoop dat dat zou helpen (is niet zo, maar je gaat dingen verzinnen). Ik kon gelukkig blijven drinken en doorgaan. Ik dacht serieus aan even pauzeren, maar mocht niet van mezelf.
Moet een gek gezicht zijn voor de andere fietsers: iemand die er soms vloekend zegt doorheen te zitten, maar ze wel inhaalt en doorgaat.
Ik fietste echt meter voor meter aftellend naar chalet reinard, hopend op wind en verkoeling. En daar waren de vakantiechalets: en dan ben je daar bijna. Met 1 uur 18 minuten bij Chalet Reinard, het is er druk met auto's en fietsers. Ik heb heel snel mijn bidon gevuld. De bidon heb ik daarna al rijdend even als douche gebruikt: heerlijk. Ik was terug!

De kale vlakte op, nog 'maar' 6 km, achteraf was het hier zelfs 40 graden maar door de wind voelde het heel anders. Tempo net iets erbij en door. Na de Sault klim en afzien in het bos werd het natuurlijk geen echt tempo meer, maar het gaat goed. Het waaide iets, maar zeker geen mistral. Bocht na bocht komt de toren op de top iets dichterbij, vanmorgen nog helder, nu in de mist. Ik moet me een paar keer verbijten om tempo te kunnen houden. Opeens zag ik voor me een heuse bezemwagen (met bezem): de langzaamste deelnemers van de cyclo stonden bijna stil. Ook even lachen voor de fotograven, het gaat lukken. Bij de laatste bocht voor de top word ik warm onthaald, wat een overwinning. In 1 uur en 53 minuten boven. Net als op de Alpe d'Huez na Marten, Harmen en Cees. Ben eigelijk ook wel benieuwd wat voor tijd ik had neer kunnen zetten met een wat kortere 'opwarming' en een eerdere start. Maar daar moeten we dan een andere keer maar eens voor terug komen...

Even terug naar het verslag. Ik ben nog een tijdje van de wereld, maar na een recupereer shake ben ik er weer. Lies had zelfs soep mee.
We wachten samen op de rest en dalen dan af naar het Chalet. Na een cola door naar Sault. In de afdaling kom ik nog heel wat deelnemers van de cyclo tegen, die moeten nog even. Wij gaan douchen en genieten van ijs (vooral Hans), chips, bier en uitzicht op het terras aan de valei.


De gereden route: rechtsonder ligt Sault op 775 meter hoogte, Chalet Reinard in het midden op ongeveer 1450 meter hoogte en Bedoin linksonder op 300 meter hoogte. De top (boven) is 1909 meter hoog.

De grafiek van de hele dag: duidelijk de eerste beklimming vanaf Sault te zien (iets minder steil en vervolgens de echte klim naar de top, met afdaling weer terug naar Sault.
Toch weer 82 kilometer op een dag in bijna 4 uur fietsen, met 2370 hoogtemeters.


En de detailgrafiek van de beklimming vanaf Bedoin. De hartslagzones heb ik er dit keer ook ingezet: mooi lang rond omslagpunt. In het lange middenstuk in het bos kun je de snelheid (groen) op een gegeven moment ook grilliger zien worden: mijn zware stuk.

Inmiddels zitten we sinds 6 uur vanochtend in de bus en rijden we weer in Nederland. Gaande de week werd het in de groep steeds joliger, afgewisseld door zenuwen voor wat komen gaat en vandaag bereikt het al snel een hoog nivo van meligheid. Heerlijk.

Wat een week. Iedereen in de groep bedankt voor het gezelschap, Sandra, Lies, Frouk en Jurjen voor de organisatie en het thuisfront voor de support de afgelopen maanden.

Nu maar eens kijken wat een volgende (fiets)uitdaging kan worden...

Boven!

Zo dat was me wat maar ben boven. We reden eerst vanaf Sault omhoog. Dan afdalen tot Bedoin en weer omhoog. Tijd ongeveer 1.53 dus heel tevreden. Nu bijkomen. Dan vanmiddag terug. Later meer.

En dan een paar foto's

Zo, na de reis even gefiets, ditmaal zo'n 48 kilometer over de Gorge du Nesque: prachtige glooiende route, niet te steil, wel hele mooie uitzichten op de bergen en ravijnen.

Het toestel van Marten even 'geleend' en zo kan ik wat van zijn foto's online zetten. Als eerste toch even zelf natuurlijk. Dit is op de beklimming van La Berarde.

Dan de finish in het plaatsje Alpe d'Huez, ik sta er wel op maar dan zul je moeten zoeken...

Vanaf de richel (eerste dag) kijken we zo naar beneden naar Bourg d'Oisons en de start van de beklimming naar de Alpe d'Huez (links op de foto)

Dit was gisteren bij de beklimming van La Berarde: van links naar rechts Alex, Sandra, Cees, Harmen en ik (Marten neemt de foto).

De fotograaf van de bovenstaande foto's: Marten

Het hotel Au bon Accueill in Venosc (bij Bourg d'Oisans)

En zo hingen we 's avonds de fietsen op (net vleermuizen...)

En nu snel eten.

Zo, was gisteravond even te moe om nog aan de laptop te gaan zitten, maar heb eindelijk een echte nacht geslapen en gelijk voor 4 nachten zitten dromen, was net alsof ik van gekke droom naar andere idiote droom zat te zappen...
Maar voel me nu wel weer prima! Mooie dag voor ons en vanmiddag nog even inrijden in de omgeving van Sault en morgen de beklimming vanaf Bedoin (21 kilometer van 300 naar 1909 meter hoogte). Ben benieuwd hoe de benen zijn. Nu staat de bus buiten en gaan we zo rijden. Het is daar beneden erg warm: 30-35 graden en op de top zo'n 6 graden zeggen ze, dus wordt een hele andere manier van afzien dan hier.

Nog even een stukje over gisteren.
Het begon slecht, bij het eerste stukje afdaling zag Wim een grote steen niet: hij is gevallen en heeft een paar flinke schaafwonden, naar de dokter voor een hechting en een tetanusprik (voor de zekerheid). De verschillende groepen zijn wel gewoon gaan rijden. Wij met de snelle groep eerst richting Les Deux Alpes (eerste helft): een hele mooi beklimming over een smalle weg door het bos. Echt prachtig. Wel een tikje langzamer dan gisteren, want dat voel je wel in de benen hoor.
Na het afdalen door langs het hotel naar de volgende klim: La Berarde, zo'n 25 kilometer. Een gekke 'berg' want er zitten 2 hele steile stukken in (lang 10% tot zelfs 12%) en daartussen 2 stukken redelijk vlak. De steile stukken waren gewoon heftig en heel erg warm. Pfff. Maar mooie uitzichten. De 'top' is geen top maar het einde van de weg: die houd gewoon op en dan sta je op grote hoogte, maar toch tussen nog veel hogere bergtoppen. Heel vreemd gevoel.

Dan even lekker afdalen. In de afdaling oppassen als altijd, maar verrek, wat ligt daar langs de weg: dat lijkt Sandra wel, nee toch... Nee, ze was langs de weg gaan liggen om een paar mooie foto's van ons te maken... Ben heel benieuwd.

Na snel douchen was er zoals altijd hier in dit leuke hotel 's middags een lekker bord pasta en salade. Het is namelijk een echt fietshotel in de zomer en dan heb je heel veel koolhydraten nodig. Daarna zijn we even naar Bourg d'Oisans gegaan, want daar is vandaag de Alpe d'HuZes: de tocht voor het goede doel. We hebben wat mensen aangemoedigd en daarna nog evenin het dorpje rondgelopen en wat gedronken.

We zijn net op tijd voor het avondeten weer terug: een heerlijk driegangendiner.
's Avonds nog een spelletje dobbelen en op tijd naar bed.

En de routekaart: eerst naar boven richting Les Deux Alpes en vervolgens iets andere weg weer langs hotel naar rechtsonder op de kaart.

En de stats: toch weer 81 kilometer en 1767 hoogtemeters geklommen. pfff. Wel wat rustiger dan de eerste 2 dagen, maar goed, de vermoeidheid zit er wel wat in. Leuk gezicht die vorm van de berg in de stats (de platte stukken).

Nou dit was me een dag zeg. Ik was ingedeeld in de snelle groep en wij mochten starten (na de andere 2 groepen) om 11.15 uur. Tijd genoeg dus om zenuwachtig te worden... Zowieso als niet zo'n lekker nacht, maar dat hoort erbij.

En dan die Alpe d'Huez. Na de start een paar honderd meter vlak en dan flink omhoog. Na de eerste bocht gelijk 10%, een paar kilometer lang. Een paar jongens waren zo gespannen dat ze gelijk volle kracht gingen, maar daar had ik niet zo'n zin in: eigen ritme zoeken en op een stijgsnelheid gaan zitten die bij mij past: dat bleek een slimme keuze te zijn, want zo had ik lang de kracht over om in de bochten juist bij te schakelen en vaart te maken in plaats van even rustig bij te komen. In bocht 16 ben je globaal op een derde en heb je het lange steile stuk wel gehad. Ik voelde me nog prima.
Ook heel leuk, morgen is de Alpe d'HuZes: een toch om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor Kankeronderzoek en daarbij zo vaak mogelijk omhoog te gaan (vandaar de naam met Zes). Maar vandaag was de Alpe d'HuZus: de partners of familieleden gingen 1 keer omhoog. Het was dus superdruk met Nederlanders om de berg. En ook al waren zij rond 10 uur gestart, ik mocht er nog velen inhalen. Wel erg leuk om daardoor ook zoveel aanmoediging te krijgen van iedereen langs de weg. Het was gewoon echt een Nederlandse berg vandaag.

Maar goed, met een snelheidje van zo gemiddeld 12 kilometer per uur en een stijgsnelheid van meestal 17 hoogtemeters per minuut ging het bij mij wel best, tot aan 8 kilometer dan ongeveer. Toen had ik het zwaar: ik begon wat te twijfelen of ik wel genoeg dronk, wel in dit tempo zo doorkon en liet mijn snelheid een tikkie zakken, zodat mijn hartslag weer wat rond het omslagpunt kwam te liggen, want daar had ik toch al zo'n 40 minuten boven gezeten. Met een paar slokjes drinken (want de gelletjes durfde ik even niet aan om buikpijn te voorkomen) vocht ik zo door. Rond een kilometer of 10 realiseerde ik me dat ik er eigenlijk toch al wel bijna was en kon ik het plaatsje Alpe d'Huez al boven me zien, ik versnelde weer en kwam weer op mijn oude tempo terug. De laatste stukken was er harde wind tegen en na de laatste bocht nog even een pittg stukje stijgen, maar dat merkte ik niet eens meer: ik bleef wat versnellen en in het dorp zag ik de eersten van ons al staan, het is daar vlakker, dus even flink aanzetten voor een eindsprint en bij de tunnel was de finish: 1 uur en 4 minuten, de vierde tijd. Echt heel blij mee en mezelf verrast, want ik had van te voren natuurlijk wat zitten rekenen en op internet wat testjes gedaan, maar daarmee had ik deze tijd toch niet voor mogelijk gehouden.
Effe bijkomen op een terrasje met een cola en vervolgens weer verder voor het middagprogramma. Een stukje afdalen (nieuwe top van 76 km/h) en een stukje klimmen op de richel en weer afdalen. Een deel ging op huis aan maar met het 'snelle' groepje van een man of 6 pakten we met Sandra de Col d'Ornon nog even mee. 12 kilometer, maar lang niet zo steil als de Alpe. Maar ja, de benen waren niet meer vers en ik wilde nu de hartslag toch onder het omslagpunt houden, dus even iets rustiger aan dit keer. Maar zelfs dan voelde het (door de eerdere beklimming) wel bijna aan als de Alpe. He he, weer boven.
Een mooie lange afdaling was de beloning, waarbij Sandra nu echt hele bijzondere toeren uithaalde door een video van de afdaling te maken van ons: erg knap en leuk.

De routekaart, zie ook de trackr link om meer/minder in te kunnen zoomen.


En dan de stats: we hebben 82,5 kilometer gereden vandaag. eerst rustig naar Bourg d'Oisans en vervolgens het log gestart. Gereden tijd: 3 uur en 43 minuten, hoogste snelheid 76,6 kilomter per uur (bij het begin van de afdaling van de Alpe d'Huez). Cadans 82 (max 137 door vol bij te trappen in een afdaling). Hartslag gemiddeld 168, maar tijdens klim van de Alpe gemiddeld 184 en maximaal 194 (terwijl mijn omslagpunt 180 is en mijn max 197). Zo heb ik vandaag 2628 calorien verbrand.De temperatuur wisselde behoorlijk: van 15 tot wel 32 graden (op vers stuk asfalt op windstil stukje op de Col d'Ornon).
We hebben vandaag 28 kilometer geklommen met 5% gemisseld.

Jaaaaa binnen!

Zo zeg dat was me wat. Maar we zijn allemaal binnen. Niet als eerste dat was Marten in 1.00, maar wel als vierde in 1.04 dus zeker erg trots, want heb mijn eigen berekeningen/schattingen wel verslagen.
Later meer.

Dag 1: 'Inrijden?'

Gisteravond werden we in het hotel ontvangen met een lekkere soep en een flensje, heerlijk.

Vanochtend op tijd op om Emma te bellen voor haar verjaardag. Was wel vroeg, maar ik stond daarbij buiten te genieten van de berg waar we op uitkijken die nog half in de mist hing. Daarna lekker relaxed aan het ontbijt en de fiets klaarmaken. Iemand in de groep had daarbij gelijk al een klapband (gelukkig wel de enige klapband vandaag, maar wel een paar lekke banden).

En dan de planning voor vandaag. Sandra had hier het weekend een andere leuke route gereden die haar ook leuk leek voor ons, maar wel effe wat langer en zwaarder dan de Col d’Ornon. Ze kan het zo mooi als een ‘understatement’ brengen. Het was inderdaad wel een stukkie langer ja. Eerst lekker heuvel af warmrijden langs Bourg d’Oisans’, vervolgens een mooie klim ‘op de richel’ met prachtige uitkijk op de Alpe d’Huez. Al niet te onderschatten overigens want er zaten wel stukken van 10 en 11% in. Ik kon ongeveer meekomen in het snelle groepje, maar Marten had echt zijn dag vandaag, want ondanks dat hij even stil stond met pech fietste hij ons daarna weer rap voorbij! Hij vertelde even later dat hij wat agressie kwijt moest…

En dan een stukje afdalen. Ik koos het wiel van Piet: bekend in de omgeving en dat maakt afdalen een stuk makkelijker. We daalden af tot bocht 16 op de Alpe d’Huez. Daar was tijd voor koffie en de eerste echte fietsreparaties door Jurjen en Sandra. Een deel van de groep ging nu op huis aan en wij gingen door op de volgende richel: weer mooie uitkijken, ook steil naar beneden. Na de pauze koste het natuurlijk wel even tijd om weer in het ritme te komen maar het ging best goed. Wel een beetje inhouden natuurlijk, want morgen is wel de grote dag.

Afdalen ditmaal nog wat mooier, nu snel achter Sandra aan: niet geweten dat het zo hard kon (en de lange afdalingen moeten nog komen).

In het hotel lekker douchen, lekker in het zonnetje bijkomen en vervolgens om 4 uur als tussendoortje een heerlijk bord pasta met salade. Nu is het bijna etenstijd (7 uur). Dus even snel internetten en weer lekker eten (ik ruik het al want zit naast de keuken).

De route op de kaart (zie ook de link rechts naar de Trackr site):

En de statistieken van de tocht: Totale afstand 64,7 km, 2 uur en 52 minuten, gemiddeld 22,5 gereden (snelheid is groene lijn).Je kunt ook leuk in de afdalingen de haarspeldbochten herkennen. Temperatuur startend op 10 graden en (in de zon zonder wind) oplopend tot even 35 graden (helder rode lijn). Donkerrood is mijn hartslag (lang rond omslagpunt bij het klimmen).

En dan de hoogte: we hebben 25 kilometer geklommen, in totaal 1547 meter met een gemiddelde helling van 5% en een maximum helling (maar kort) van 11% Gemiddelde klimsnelheid: tijdens de 2 echte klimmen 17 hoogtemeters per minuut.

Zo, tot zover maar weer vandaag.