En dan verder: Pieter Weening Classic

Ja en wat dan he. Het grote doel bereikt. Een driekwart jaar steeds fanatieker trainen, aangepast eten en spullen regelen. Dus nu maar gelijk weer stoppen met fietsen? Of misschien een nieuwe uitdaging zoeken? Daar moet ik wel een tijdje over nadenken.
Het fietsen was erg leuk, conditioneel ook echt verschillen gemerkt. Maar mijn toch wel zeer fanatieke aanpak kan wel zijn tol gaan eisen van de schaarse tijd met het gezin. Na terugkomst uit Frankrijk in juni eerst maar een weekje rust.

En dan toch langzaam weer beginnen. Het weer nodigt ook wel uit: een stralende juni en juli maand zorgden ervoor dat ik 's avonds nog lange tochten kon maken. Nu meer op algemene duurconditie dan op kracht gericht. En van 3 of 4 keer in de week terug naar 1 of 2 keer in de week. Wat wel erg leuk is om te merken zijn de verschillen die je maakt na zo'n periode van opbouw: ik fiets makkelijk langer en sneller dan tijdens de trainingen in het voorjaar. Ben nu meestal ook wat uitgeruster, minder vaak trainen zo slecht nog niet?
Waar ik eerder niet in mijn eentje lange afstanden kon rijden met een gemiddelde boven de 30 kilometer per uur, gaat me dat nu echt redelijk makkelijk af.

Leuk om verschillen in conditie ook meetbaar te kunnen maken. In de winter een rondje Lauwersmeer van 43 kilometer in 2 uur gereden (wel koud en soms sneeuw). Nu op vakantie datzelfde rondje op een zomeravond in 1 uur 22 met vergelijkbare hartslag. Dat is wel progressie...

Een ander mooi hoogtepunt deze vakantie was de deelname aan de Pieter Weening Classic, een toertocht van 100 km vanuit Surhuisterveen. Ik wilde er een mooie lange duurtraining van maken en ging dus de 30 kilometer heen en terug ook op de fiets...
Eenmaal onderweg in de toertocht aansluiting gezocht bij een groepje: die vond ik. Ze waren wel wat sneller dan ik gewend ben. Het waren 3 Hoekie's (snelle jongens waarover Marieke in haar weblog ook wel schrijft). Voor mij een nieuwe ervaring: De eerste 50 kilometer van de toertocht ging met snelheden wind tegen tot 38 kilometer per uur en een echt gemiddelde van 34 km/u! We haalden echt alles en iedereen in. Volgen lukt me goed, maar mee op koprijden: net wat te veel voor mij.
Na een koffie en appelgebak weer volle bak verder. Nu stukken wind mee en snelheden tot wel 48 km/u aan toe... Na zo'n 85km had ik het alleen plotseling erg zwaar, denk toch te weinig gegeten en gedronken. Bij de volgende versnelling waaide ik er zomaar af. Nog tot ziens kunnen roepen, maar ze waren weg. Zelf snel kunnen herstellen en door. Uiteindelijk 102 kilometer in 3 uur en een paar minuten volbracht. voor mij een nieuw record met 33km/u gemiddeld. Was me een dagje hoor die ruim 160 kilometer in zo'n tempo. Volgend jaar deze Pieter Weening Classic maar weer op de agenda!

Nog iets leuks is natuurlijk andere mensen ook enthousiast krijgen voor het fietsen. En dan dichtbij huis beginnen. Dus een tochtje met het hele gezin naar langs de schapen en de dijk naar Paesens-Moddergat. Met Floor en Jens heerlijk rustig tussen de schapen en koeien door, over dijkjes naar de vogeluitkijk. En met Emma en Gerwin (beiden 10 jaar oud) een leuk rondje Lauwersmeer van 45 kilometer gedaan: een prestatie waar ze trots op kunnen zijn. Begrijpen ze mijn enthousiasme voor fietsen nu ook iets beter?

En dan nu de eigenlijke vraag, wat nu? Ik train voorlopig lekker relaxed door en ga een nieuw fietsdoel uitkiezen, misschien toch nog iets met heuvels of bergen?