ATB rondje Texel

De afgelopen weken ben ik regelmatig eens met mijn hybride fiets van de verharde paden afgeraakt. En dat is me goed bevallen. De fiets kan er aardig tegen, ik mis duidelijk nog wat ervaring, maar het is wel heel leuk.

Voor de motivatie zijn trainingsdoelen altijd handig en zoekend naar een MTB tocht in de buurt kwam ik een hele mooi tegen. Alleen Qua trainingsdoel even jammer dat het al gelijk is in plaats van een aantal weken ver weg om er specifiek voor te trainen...
Ik kwam op deze tocht op Texel tegen op de site van de Noordelijke MTB club via http://www.atbnoord.nl/. het is een MTB tocht van 50 km vanuit Den Helder over Texel. Ik heb afgesproken met Harke om samen te rijden: gezelliger en zo kan ik nog wat leren ook.
Om 7 uur vertrokken we al uit Leeuwarden op weg naar Den Helder. Daar aangekomen waren we wat vroeg: we hebben nog even een paar rondjes gereden op het thuisparcours van de organiserende vereniging: http://www.hrtcdok.nl/. Wat hebben ze mooie faciliteiten! Een mooie wegbaan en daar tussendoor een leuk MTB parcours. Met Harke daar al een paar rondjes op verkend. Een steile helling op nat drassig gras is voor mij/mijn fiets/smalle banden net even teveel van het goede...

Even voor vertrek sloten 2 clubgenoten van Harke nog aan: Maarten en Sebastiaan. En zo konden we samen vertrekken naar de boot.
Vanaf de boot werd er zo ongeveer gesprint om een mooie plek vooraan in het veld te krijgen. Het was net een cyclo... Ik bleef bij Harke, Maarten en Sebastiaan, want had nog geen idee wat me te wachten stond.
Het was ook wel spannend of we het droog zouden kunnen houden: het viel mee! Het was best koud, maar nog aardig zonnig.
Na een paar kilometers draaiden we het bos in. Dat is gelijk geconcentreerd rijden om in het juiste spoor te blijven. Want er is duidelijk een harder stuk waar de rijders voor me ook hebben gereden en daarnaast is het vrij mul zand tot natte modder.
Er volgen ook een paar technische stukjes met een heel smal pad: een echte 'Singetrack' met veel bochtjes en steile heuveltjes. Behendigheid gewenst, want af en toe even een boomstronk of laag hangende tak ontwijken (vooral oppassen in de afdalingen).
Op deze stukken kan ik Harke en de anderen maar net bijhouden (met een hartslag boven mijn omslagpunt): ze hebben duidelijk meer ervaring hierin dan ik.
De route wordt prima aangegeven door bordjes en op veel plek wijzen mensen de goede weg of wordt verkeer tegen gehouden: keurig! Het parcours blijft afwisselend. Na een stukje hei een stuk tegenwind richting duinen. Dan heb ik wel een voordeel: mijn fiets is toch wat lichter dan gemiddeld en heeft waarschijnlijk wat minder wrijving met de banden.

De kilometers gaan eigenlijk best snel en zo zijn we al snel bij het strand: de Slufter. Dat is door het mulle zand toch even lopen totdat ik bij de waterlijn ben. Ik ben niet de enige, de meeste mountainbikers lopen ook een stuk. Maar eenmaal op het strand gaat het wel prima! Heerlijk met de wind in de rug!
De pauze laat wel wat langer op zich wachten dan gedacht, maar bij het afrijden van het strand kunnen we even pauzeren en wat eten.
We vervolgen vrij snel onze weg, want misschien kunnen we de boot van 12 uur nog wel halen. Niet dus, met wat moeiere benen nog kilometers sprinten tegen de wind in gaat niet lukken. Maar ook niet erg. Even windjackje aan en we wachten in het zonnetje op de volgende boot (voordeel: in de herfstvakantie elk halfuur een boot). Er druppelen steeds meer fietsers binnen en zo wordt het lekker druk op de boot. Bij terugkomst in Den Helder wacht ons een heerlijke warme douche en wordt de fiets voor ons afgespoten: wat een service.
Harke, Maarten en Sebastiaan bedankt voor het gezelschap: ik heb veel kunnen leren over het MTB-en, het was een gezellige dag en een goed georganiseerde mooie tocht.
Nu alleen nog een uitdagend doel wat verder weg zoeken...

De route van Trackr: pas aangezet om het eiland (zou anders de boottocht meerekenen).

Stats van de Rox:
In totaal 60 km gefietst in 2 uur 50, waarvan 57 km de officiele route (na inrijden) en 47 km op het eiland. Op het eiland hebben we gemiddeld 22 km/h gereden, maximaal 40 km/h. Maximale stijging 8%, 205 hoogtemeters geklommen. Gemiddelde hartslag 167 bpm (in D2), maar best veel in en boven D3 (tot 180). Gemiddeld 11 graden.

Cyclocrossen?!

Het is zover. Het seizoen racefietsen is wel over. Nu maar even bezinnen op hoe we verder kunnen gaan. Een aantal maanden stoppen met fietsen is natuurlijk niet de bedoeling. Afgelopen jaar heeft in het teken van het klimmen van bergen gestaan: daarvoor voldoende kracht en conditie op doen. Dat is me wel gelukt. Ik heb voor mezelf een paar mooie mijlpalen bereikt: de Alpe d'Huez en Mont Ventoux beklommen en een paar lange zware tochten gereden: de Velomediane en Boogie's Extreme.

Nu wil ik wel eens kijken hoe ver ik kan komen om nog beter en sterker te worden. Maar dat dan wel in een acceptabele trainingstijd, want een balans tussen thuis, werk en sport is belangrijk.

Waar ik aan denk voor het winterseizoen is de combinatie van eens per week Spinning en krachttraining (eventueel middels Body Pump) en afhankelijk van het weer 1 of 2 keer per week binnen op de Tacx of buiten meer veldrijden/mountainbiken, oftewel crossen:

Wat mij wel trekt aan het crossen is de wat kortere fietstijd en grotere afwisseling in het fietsen. Makkelijk zal het niet zijn. Ik zal technisch in bochtenwerk, korte heuvels, obstakels en remmen nog wel veel moeten leren.

Voor veldrijden heb je speciale fietsen: van afstand zijn het net racefietsen, maar dan met speciale banden en remmen. Voor mountainbiken natuurlijk ook de bekende mountainbikes, heel herkenbaar met kleinere frames, verende voorvork (soms achtervork) en extra brede banden.

Maar ik heb voor de winter een tussenvorm tussen die 2: een hybride fiets: een Cube Pure (zie de slechte foto van mijn mobiel). Destijds bewust zo gekozen als meest allround voor de toekomst. Wel de 28 inch smalle banden met noppen van het veldrijden, maar ook een oversized frame met verende voorvork en stevige remmen van het mountainbiken.

'Stuck in the middle' of 'best of both worlds'? Daar moest ik maar eens achter gaan komen. Ik heb het crossen of 'cyclocrossen' zaterdag voor het eerst geprobeerd in het veld. Het werd de Froskepolle in Leeuwarden. Ik ben er nog niet achter of het daar nou officieel mag of niet (geen poortje of verboden voor fietsers, maar wel een voetgangersbord).

Het is een heel mooi klein eilandje met een brug naar het industrieterrein De Hermrik in Leeuwarden. Met een paar paden die rond het hele eiland lopen. Sommige breed, sommige smal tot heel smal. Het had wel veel geregend in de dagen ervoor dus op een aantal plekken behoorlijk drassig. Maar voor de test en de oefening des te beter.

Over modderige paden heb je op deze fiets een behoorlijke grip. Met name dankzij de Schwalbe Racing Ralph banden met de kleine noppen kun je behoorlijk doorrijden. Alleen ik vind het nog eng om op volle vaart de bocht in te gaan: dan merk je dat de fiets af en toe gaat zoeken naar grip en dat is een erg onzeker gevoel. Ook in het zompige gras ging het goed, maar dan merk je wel dat dan bredere banden waarschijnlijk beter zijn, zodat je er minder in weg zakt. Zanderige paadjes zijn dan weer geen enkel probleem. Wat ik niet heb kunnen testen is mul zand: dat zal wel niet zo best gaan met deze banden, maar ja dat is misschien wel het moeilijkste terrein voor een fiets.

Normaal stop ik niet om foto's te maken, maar ik kon het nu echt niet laten: dit was wel heel erg gaaf. Een heel eiland voor mij alleen en dan ook nog zo mooi! De bospaadjes en stukken gras wisselen elkaar snel af en dan nog een mooie strook water ertussendoor om het geheel op te leuken: erg gaaf!

Er zit ook een enkele heuvel op het terrein waarvan er 1 heel steil is (zie de foto, batterij leeg van de Rox, dus geen meting, maar denk wel een procent of 15). Dat is wel even wennen, want je kunt de kracht wel hebben, maar je moet het via de banden ook nog kwijt raken zonder te veel te slippen: lastig! Afdalen zonder weg te glijden is van dit heuveltje daarna ook weer een nieuwe uitdaging.

  

En ook leuk op dit parcours: de diverse bruggetjes in het terrein zijn extra glad, en 1 brug is slechts 1 plank breed (daar is het water maar 10 centimeter diep, maar het voelt toch eng...).

Na een aantal rondjes maar weer op huis aan. Fiets afspuiten met de tuinslang is wel nodig, want die is toch wel erg vies geworden... Om het over mezelf maar niet te hebben (die hele kleine spatbordjes hebben dus niet gek veel zin).

Al met al een mooi avontuur. Wat mij betreft een geslaagde proef. De fiets kan het wel aan, nu ik nog. Nu alleen op zoek naar een wat groter gebied om wat meer afwisseling te hebben. Iemand tips in het Noorden van het land?

Nog even de Trackr kaart. Zoals je ziet is de website vernieuwd en ziet het er allemaal wat gelikter uit. Als je op de link klikt, kun je de kaart selecteren en als je op de kleuren klikt, kleurt hij de route heel mooi in.   Rondje-crossen-in-Froskepolle